الا یا ایها الساقی زمی پر ساز جامم را
که از جانم فرو ریزد هوای ننگ و نامم را
از آن می ریز در جامم که جانم را فنا سازد
برون سازد ز هستی هسته نیرنگ و دامم را
از آن می ده که جانم را ز قید خود رها سازد
بخود گیرد زمامم را فرو ریزد مقامم را
از آن می ده که در خلوتگه رندان بی حرمت
بهم کوبد سجودم را بهم ریزد قیامم را
نبودی در حریم قدس گلرویان میخانه
که از هر روزنی آیم گلی گیرد لجامم را
روم در جرگه پیران از خود بی خبر شاید
برون سازد از جانم همی افکار خامم را
تو ای پیک سبک باران دریای عدم از من
بدریادار آن دادی رسان مدح و سلامم را
بساغر خستم کردم این عدم اندر عدم نامه
به پیر صومعه بر گو به بین حسن ختامم را
دیماه 67
غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 1:46 صبح روز یکشنبه 86 شهریور 4
من خواستار جام می از دست دلبرم
این راز با که گویم و این غم کجا برم
جان باختم بحسرت دیدار روی دوست
پروانه دور شمعم و اسپند آذرم
این خرقه ملوث و سجاده ریا
آیا شود که بر در میخانه بر درم
گر از سبوی عشق دهد یار جرعه ای
مستانه جان ز خرقه ی هستی در آورم
پیرم ولی بگوشه چشمی جوان شوم
لطفی که از سرا چه آفاق بگذرم
غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 1:25 صبح روز سه شنبه 86 مرداد 30
کاش روزی بسر کوی توام منزل بود
که در آن شادی و اندوه مرا دل بود
کاش از حلقه زلفت گرهی در کف بود
که گره باز کن عقده هر مشکل بود
دوش کز هجر تو دل حالت ظلمتکده داشت
یاد تو شمع فروزنده آن محفل بود
دوستان می زده و مست و ز هوش افتاده
بی نصیب آنکه در این جمع چو من عاقل بود
آنکه بشکست همه قید ظلم است و جهول
آنکه از خویش و همه کون و مکان غافل بود
در بر دل شدگان علم حجاب است حجاب
از حجاب آنکه برون رفت بحق جاهل بود
عاشق از شوق بدریای فنا غوطه ور است
بی خبر آنکه بظلمتکده ساحل بود
چون بعشق آمدم از حوزه عرفان دیدم
آنچه خواندیم و شنیدیم همه باطل بود
غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 5:40 عصر روز جمعه 86 مرداد 12
من بخال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
فارغ از خود شدم و کوس انا الحق بزدم
همچو منصور خربدار سر دار شدم
غم دلدار فکنده است بجانم شر ری
که بجان آمدم و شهره بازار شدم
در میخانه گشائید برویم شب و روز
که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم
جامه زهد و ریا کندم و بر تن کردم
خرقه پیر خراباتی و هشیار شدم
واعظ شهر که از پند خود آزارم داد
از دم رند می آلوده مدد کار شدم
بگذارید که از بتکده یادی بکنم
من که با دست بت میکده بیدار شدم
غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 9:51 عصر روز سه شنبه 86 مرداد 2
جز سر کوی تو ای دوست ندارم جائی
در سرم نیست بجز خاک درت سودائی
بر در میکده و بتکده و مسجد و دیر
سجده آرم که تو شاید نظری بنمائی
مشکلی حل نشد از مدرسه و صحبت شیخ
غمزه ای تا گره از مشکل ما بگشایی
این همه ما و منی صوفی درویش نمود
جلوه ای تا من و ما را ز دلم بزدائی
نیستم نیست که هستی همه در نیستی است
هیچم وهیچ که در هیچ نظر فرمایی
پی هر کس شدم از اهل دل و حال طرب
نشیندم طرب از شاهد بزم آرائی
عاکف در گه آن پرده نشینم شب و روز
تا بیک غمزه او قطره شود دریائی
غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 2:54 عصر روز جمعه 86 تیر 22
آید آن روز که خاک سر کویش باشم
ترک جان کرده و آشفته رویش باشم
ساغر روحفزا از کف لطفش گیرم غافل از هردو جهان بستهیمویش باشم
سرنهم برقدمش بوسهزنان تا دممرگ مست تا صبحقیامتزسبویش باشم
همچو پروانهبسوزمبرشمعشهمهعمر محوچونمیزدهدرروینکویش باشم
رسد آن روز که در محفل رندان سر مست راز دار همه اسرار مگویش باشم
یوسفم گر نزند بر سر بالینم سر
همچو یعقوب دل آشفته بویش باشم
غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 2:17 عصر روز جمعه 86 تیر 15
در خلوت درویش ندیدیم صفایی
در صومعه از او نشنیدیم ندایی
در مدرسه از دوست نخواندیم کتابی
در درس صحف راه نبردیم به جایی
در بتکده عمری به بطالت گذراندیم
در جمع حریفان نه دوایی و نه دائی
در جرگه عشاق روم بلکه بیابم
از گلشن دلدار نسیمی رد پایی
اینماهمنیجملهزعقلاستوعقالاست
در خلوتمستاننهمنی هستونهمائی
غزلهای عارفانه حصرت امام خمینی قدس الله سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 10:14 عصر روز دوشنبه 86 اردیبهشت 3
منغریبخلوتتنهاییام
سوزد ازغم سینهسوداییام
چشم من بارانی ابرفراق
داغدار لاله صحراییام
آه سرد من نشانه درد من
دردمند نکته داناییام
من اسیر بند زندان تنم
بی قرار این دل شیداییام
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 4:15 صبح روز چهارشنبه 86 فروردین 22
دل که آشفته روی تو نباشد دل نیست
آنکه دیوانه خال تو نشد عاقل نیست
مستی عاشق دل باخته از باده توست
بجز این مستقیم از عمر و مگر حاصل نبست
عشق روی تو در این بادیه افکند مرا
چه توان کرد که این بادیه را ساحل نیست
بگذر از خویش اگر عاشق دلباخته ایی
که میان تو و او جز تو کسی حائل نیست
ره رو عشقی اگر خرقه و سجاده فکند
که بجز عشق تو را رهرو این منزل نیست
اگر از اهل دلی صوفی و زاهد بگذار
که جز این طایفه را راه در این محفل نیست
برخم طره او چنگ زنم چنگ زنان
که جز این حاصل دیوانه لایعقل نیست
دست من گیر و از این خرقه سالوس رهان
که در این خرقه بجز جایگه جاهل نیست
علم و عرفان بخرابات ندارد راهی
که بمنزلگه عشاق ره باطل نیست
غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره
نویسنده » صبر جمیل » ساعت 3:27 صبح روز شنبه 86 فروردین 18
