صبر جمیل - صبر جمیل

هدیه ...

سلام

روزی که صبر جمیل رو بهم هدیه دادی نمی دانستم که چه هدیه با ارزشی است

نمی دانستم که باید با او چه کنم

بعد از آنکه در خلوت مستان بودم

و چشم بیمار تو را دیدم

مستی عاشق را کشیدم

و به طرف غمزه دوست رفتم

و آرزوی محفل رندان کردم

اما در دریای فنا به سمت جامه دران رفتم

که در ان خواستار شنیدن حرف دل از لب دلبر بودم

که شاید کمکی کنم

اما این حرف با که گویم و این غم کجا برم

که حسن ختامم این چنین بود و

می خواستم وقتی که در میدان بودم و منور در سینه ام می جوشید

والمرا بالای سرم می جهید

وقتی که گوجه ای از روی چشمانم می چکید

وقتی که قبر بچه در کمرم می ترکید

تو بیایی و از رویم بگذری

که شاید خاصیتی داشته باشم

اما چه کنم که حتی لایق همچین چیزی هم نبودم

به امید روزی که چهارده خون نذر کردم که بهترینها شوی

که لایق بهترینها هستی

امیدوارم در سال جدید زندگی که با زندگی جدید همراهی شده

همیشه موفق و پیروز باشی

بده ساقی به من جانی که جانم را فدا سازم

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 4:44 عصر روز چهارشنبه 86 شهریور 7

نظرات شما ()

حسن ختام

الا یا ایها الساقی زمی پر ساز جامم را
که از جانم فرو ریزد هوای ننگ و نامم را

از آن می ریز در جامم که جانم را فنا سازد
برون سازد ز هستی هسته نیرنگ و دامم را

از آن می ده که جانم را ز قید خود رها سازد
بخود گیرد زمامم را فرو ریزد مقامم را

از آن می ده که در خلوتگه رندان بی حرمت
بهم کوبد سجودم را بهم ریزد قیامم را

نبودی در حریم قدس گلرویان میخانه
که از هر روزنی آیم گلی گیرد لجامم را

روم در جرگه پیران از خود بی خبر شاید
برون سازد از جانم همی افکار خامم را

تو ای پیک سبک باران دریای عدم از من
بدریادار آن دادی رسان مدح و سلامم را

بساغر خستم کردم این عدم اندر عدم نامه
به پیر صومعه بر گو به بین حسن ختامم را

دیماه 67

غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 1:46 صبح روز یکشنبه 86 شهریور 4

نظرات شما ()

جامه دران

من خواستار جام می از دست دلبرم
این راز با که گویم و این غم کجا برم

جان باختم بحسرت دیدار روی دوست
پروانه دور شمعم و اسپند آذرم

این خرقه ملوث و سجاده ریا
آیا شود که بر در میخانه بر درم

گر از سبوی عشق دهد یار جرعه ای
مستانه جان ز خرقه ی هستی در آورم

پیرم ولی بگوشه چشمی جوان شوم
لطفی که از سرا چه آفاق بگذرم

غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 1:25 صبح روز سه شنبه 86 مرداد 30

نظرات شما ()

دریای فنا

کاش روزی بسر کوی توام منزل بود
که در آن شادی و اندوه مرا دل بود

کاش از حلقه زلفت گرهی در کف بود
که گره باز کن عقده هر مشکل بود

دوش کز هجر تو دل حالت ظلمتکده داشت
یاد تو شمع فروزنده آن محفل بود

دوستان می زده و مست و ز هوش افتاده
بی نصیب آنکه در این جمع چو من عاقل بود

آنکه بشکست همه قید ظلم است و جهول
آنکه از خویش و همه کون و مکان غافل بود

در بر دل شدگان علم حجاب است حجاب
از حجاب آنکه برون رفت بحق جاهل بود

عاشق از شوق بدریای فنا غوطه ور است
بی خبر آنکه بظلمتکده ساحل بود

چون بعشق آمدم از حوزه عرفان دیدم
آنچه خواندیم و شنیدیم همه باطل بود

غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس سره

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 5:40 عصر روز جمعه 86 مرداد 12

نظرات شما ()

چشم بیمار

من بخال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم

فارغ از خود شدم و کوس انا الحق بزدم
همچو منصور خربدار سر دار شدم

غم دلدار فکنده است بجانم شر ری
که بجان آمدم و شهره بازار شدم

در میخانه گشائید برویم شب و روز
که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم

جامه زهد و ریا کندم و بر تن کردم
خرقه پیر خراباتی و هشیار شدم

واعظ شهر که از پند خود آزارم داد
از دم رند می آلوده مدد کار شدم

بگذارید که از بتکده یادی بکنم
من که با دست بت میکده بیدار شدم

غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 9:51 عصر روز سه شنبه 86 مرداد 2

نظرات شما ()

غمزه دوست

جز سر کوی تو ای دوست ندارم جائی
در سرم نیست بجز خاک درت سودائی

بر در میکده و بتکده و مسجد و دیر
سجده آرم که تو شاید نظری بنمائی

مشکلی حل نشد از مدرسه و صحبت شیخ
غمزه ای تا گره از مشکل ما بگشایی

این همه ما و منی صوفی درویش نمود
جلوه ای تا من و ما را ز دلم بزدائی

نیستم نیست که هستی همه در نیستی است
هیچم وهیچ که در هیچ نظر فرمایی

پی هر کس شدم از اهل دل و حال طرب
نشیندم طرب از شاهد بزم آرائی

عاکف در گه آن پرده نشینم شب و روز
تا بیک غمزه او قطره شود دریائی

غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 2:54 عصر روز جمعه 86 تیر 22

نظرات شما ()

محفل رندان

آید آن روز که خاک سر کویش باشم
ترک جان کرده و آشفته رویش باشم

ساغر روح‏فزا از کف لطفش گیرم غافل از هردو جهان بسته‏ی‏مویش باشم

سرنهم بر‏قدمش بوسه‏زنان تا دم‏مرگ مست‏ تا صبح‏قیامت‏ز‏سبویش‏ باشم

همچو پروانه‏بسوزم‏بر‏شمعش‏همه‏عمر محوچون‏می‏زده‏درروی‏نکویش باشم

رسد آن روز که در محفل رندان سر مست راز دار همه اسرار مگویش باشم

یوسفم گر نزند بر سر بالینم سر
همچو یعقوب دل آشفته بویش باشم

غزل های عارفانه حضرت امام خمینی قدس الله سره

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 2:17 عصر روز جمعه 86 تیر 15

نظرات شما ()

یا ممتحنه امتحنک الله
الذی خلقک قبل ان یخلقک
فوجدک لما امتحنک صابره
و زعمنا انا لک اولیاء
و مصدقون و صابرون لکل ما اتانا به ابوک
صلی الله علیه و اله
و اتی به وصیه فانا نسئلک ان کنا صدقناک
الا الحقتنا بتصدیقنا لهما لنبشر انفسنا باناقدطهرنا بولایتک ...

نویسنده » صبر جمیل » ساعت 5:52 عصر روز دوشنبه 86 خرداد 28

نظرات شما ()